Certyfikat niematerialnego dziedzictwa kultury Litwy dla wileńskich palmiarek
Eryk Iwaszko, 15 marca 2019, 22:05
W Ratuszu wileńskim odbyła się oficjalna ceremonia wręczenia certyfikatów potwierdzających wpis na listę niematerialnego dziedzictwa kultury Litwy. Lista, która dotychczas składała się z 22 pozycji: tradycji i przekazów ustnych, sztuk widowiskowych i tradycji muzycznych, zwyczajów, rytuałów i obrzędów, rzemiosł została uzupełniona o kolejnych dziewięć. Podczas gali certyfikaty odebrały osoby kultywujące tradycje grania na bandonii (rodzaj harmonii) w okolicach Taurogów, tatarskie święto ludowe Sabantuj obchodzone w okolicach Wisagini na zakończenie wiosennych prac polowych, tradycję odwiedzenia miejsc świętych w rejonie malackim, tradycję grania na harmonii petersburskiej na północno-wschodniej Auksztocie, tradycję śpiewania pieśni w zatopionych wsiach Kowieńszczyzny, tradycyjne litewskie zapasy, organizatorzy odbywającego się co roku w maju w Wilnie Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny „Skamba skamba kankliai” oraz przechowujące tradycję wicia tradycyjnych palm wileńskich palmiarki. Certyfikat z rąk znanego litewskiego plastyka Sauliusa Valiusa odebrały kierownik Stowarzyszenia Artystów Ludowych Wileńszczyzny Ramutė Kraujalienė, mistrzyni ludowa Agata Granicka oraz członkinie zespołu etnograficznego „Cicha Nowinka”, działającego przy Izbie Palm i Użytku Codziennego w Ciechanowiszkach. Na uroczystości były obecne również inne palmiarki, w rodzinach których z pokolenia na pokolenie przekazywana jest sztuka wicia palm – mocowanych na leszczynowych patykach kompozycji z naturalnych i barwionych kwiatów, traw i zbóż: Stanisława Rynkiewicz z córkami Renatą i Aliną, Leokadia Szałkowska, Danuta Wiszniewska, Ola Kunicka. Jak powiedziała Wilnotece Agata Granicka, do starania się o wpis na listę dziedzictwa niematerialnego zmotywowały coraz częściej pojawiające się na kiermaszach kaziukowych palmy sprowadzone z Chin. Przyznany palmiarstwu certyfikat obliguje palmiarki do dbania o zachowanie tej tradycji Wileńszczyzny oraz przekazywania jej kolejnym pokoleniom, zaś Ministerstwo Kultury Litwy – do wspierania tej działalności.