www.kurierwilenski.lt

W wieku 95 lat (22 sierpnia – przyp. red.) w Krakowie zmarła Józefa Hennelowa – wieloletnia publicystka, felietonistka i do 2008 roku zastępczyni redaktora naczelnego „Tygodnika Powszechnego”, była posłanka na Sejm RP. Prezentujemy tekst Jarosława Tomczyka, który ukazał się w wydaniu magazynowym „Kuriera Wileńskiego” w kwietniu br.

Lipiec 1945 r. Europie Zachodniej przyniósł nieco stabilizacji. W Londynie, Rzymie czy Kopenhadze życie nie tylko wracało do normy, ale i nabierało pięknych barw: otwierały się kawiarnie i restauracje, tańczono swing i lindy hop. Zupełnie inne nastroje panowały w Warszawie czy czechosłowackiej Pradze, nie mówiąc już o Wilnie lub Rydze, które stanowiły część Związku Sowieckiego. Areszty i represje stały się elementem życia codziennego na terenach sowieckich.

W Odessie nad Morzem Czarnym, gdzie niewielu spodziewa się śladów działania polskiej społeczności, już niedługo stanie makieta dawnego kościoła św. Klemensa – świątyni, którą na początku XX w. wybudowali polscy przedsiębiorcy. Obok będzie można zobaczyć ekspozycję na temat dziejów kościoła. Mimo że budynek nie przetrwał długo – został zburzony przez bolszewików – o jego historii warto przypominać, bo jest ona świadectwem wkładu Polaków w dzieje tego miasta. O dziejach kościoła św. Klemensa i Polakach w Odessie opowiada prof. Agnieszka Sawicz.

Mija 11 lat od chwili otwarcia wileńskiego muzeum Cela Konrada. Uroczyste otwarcie z udziałem polityków oraz działaczy kultury Polski i Litwy zapowiadało rozwój i nowe formy działalności placówki. Jak dotąd nic ciekawego tu się jednak nie dzieje.

Rekonstrukcja historyczna nie jest czymś nowym na Litwie, ale rekonstrukcja międzywojennego Wojska Polskiego jest krokiem prowokującym, aczkolwiek potrzebnym.

Mimo że modlitwa „Aniele Boży” kojarzy się z czasami dzieciństwa, przekonanie o istnieniu Aniołów Stróżów jest jednym z ważnych elementów naszej wiary. Aniołowie są duchami stworzonymi przez Boga dla jego chwały i dla pomocy ludziom.

Mieszkałem i we Francji, i w Anglii, i w USA, i w Kanadzie. Moje życie ułożyło się tak, że zwiedziłem pół świata, ale nigdzie nie było tak pięknie jak w Wilnie – mówi „Kurierowi Wileńskiemu” prof. Witold Kieżun, powstaniec warszawski.

Miniaturowe repliki pojazdów i budynków potrafią zrobić ogromne wrażenie. Z kolei sam proces tworzenia modeli redukcyjnych, trwający nieraz setki godzin, uczy dokładności i – przede wszystkim – cierpliwości.

Wileńską młodzież uniwersytecką cechowała ogromna siła ducha. W rozmowach przekazywana była poufna informacja, która zapowiadała utworzenie tajnego uniwersytetu. Zarówno profesorowie, jak i studenci, a wśród nich Augustyn, uważali, że w takich warunkach nie można pogodzić studiowania w stworzonej naprędce przez władze litewskie protezie uniwersytetu, ani z poczuciem godności narodowej, ani z interesem polskiej racji stanu i zapowiedzieli bojkot jakiejkolwiek atrapy starego uniwersytetu.